พบวิธีเผด็จศึก โรคมะเร็งทั้งฝูง

วารสาร “วิทยาศาสตร์” ของสหรัฐฯ รายงานว่า นักวิจัยมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดค้นพบยาที่สามารถรักษามะเร็งเต้านม มะเร็งมดลูก ลำไส้ กระเพาะปัสสาวะ สมอง ตับและต่อมลูกหมาก ให้หาย หรือทำให้หดเล็กลงได้

นักวิทยาศาสตร์ของโรงเรียนแพทย์คนหนึ่งจาระไนให้ฟังว่า “เราได้พบในการศึกษาว่าเมื่อมะเร็งเข้าตัวเราได้แล้ว แม้แต่ภูมิคุ้มโรคก็ไม่อาจทำอะไรได้ ไม่ว่าจะขัดขวางไม่ให้เติบโต และป้องกันไม่ให้ลุกลามออกไปได้” แต่ได้พบหนทางใหม่ที่จะจัดการกับมัน และยังพบว่าสารเคมีใหม่นี้สามารถรับมือกับโรคมะเร็งทั้งฝูงได้

เขาเปิดเผยต่อไปว่า เหตุที่ร่างกายไม่อาจจะต่อต้านเซลล์มะเร็งได้ ก็เพราะมันมีวิธีปกป้องตัวเองจากระบบภูมิคุ้มโรค โดยการชูธงหรือเครื่องหมายบอกว่า “เราเป็นมิตร อย่าทำอะไรเรา” ซึ่งวิธีแบบนี้เซลล์สำคัญอื่นๆในตัวเรา อย่างเซลล์โลหิตก็มีใช้อยู่แล้ว

นักวิจัยมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดได้พบวิธีที่จะสกัดมันไม่ให้ส่งสารนี้ได้ โดยส่งภูมิต้านทานเฉพาะไปรับหน้าแทน ซึ่งจะเข้าทำลายมันลง ในการทดลองครั้งหลัง ยังได้พบว่าวิธีนี้จะสามารถปราบมะเร็งได้หลายชนิด แต่ยังจะต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าจะนำมาใช้กับมนุษย์ได้.

ที่มา : ไทยรัฐ 4 เมษายน 2556

.

Related Article :

.

Cancer (middle green) scene from a microscope in breast tissue from a mouse at Stanford University in Palo Alto, Calif., on Tuesday, March 27, 2012. In identifying the protein in cancer, scientists are discovering how to block the protein to get the immune system to eliminate the cancer cells. Photo: Liz Hafalia, The Chronicle

Stanford: Antibody offers hope against cancers

MEDICINE
Victoria Colliver
Saturday, March 31, 2012

In a potential breakthrough for cancer research, Stanford immunologists discovered they can shrink or even get rid of a wide range of human cancers by treating them with a single antibody.

The experiments were done on cancerous tumors transplanted into mice, but the researchers hope to move to human clinical trials within the next couple of years.

“We have made what we think is a big advancement … and we’re going to push as hard as we can and as fast we can,” said Dr. Irving Weissman, pathology professor at the Stanford University School of Medicine and director of Stanford’s Institute of Stem Cell Biology and Regenerative Medicine.

The researchers focused on blocking a protein, which they refer to as the “don’t eat me” molecule because it sits on tumor cells signaling the body’s immune system not to attack it. By introducing the antibody, the scientists were able to block the protective signal, otherwise known as CD47, allowing the immune system to go after the cancer cells.

Broad range of cancers

Researchers say CD47 is the only target found so far on the surface of all cancer cells. That means the antibody offers hope as a weapon against a broad range of cancers – breast, ovarian, colon, bladder, brain, liver and prostate.

Cancerous breast tissue from mice is seen at Stanford University in Palo Alto, Calif., on Tuesday, March 27, 2012. In identifying the protein in cancer, scientists are discovering how to block the protein to get the immune system to eliminate the cancer cells. Photo: Liz Hafalia, The Chronicle

The research involved taking cells from Stanford cancer patients, planting them into matching locations in the bodies of mice, and then administering the antibody. The antibody completely destroyed the tumor in some cases but also prevented the cancer from spreading.

“The most common result was the tumor growth was inhibited – not fully cured – but in a few weeks dramatically decreased,” said Stephen Willingham, postdoctoral researcher and co-lead author of the study.

The study, published online this week in the journal Proceedings of the National Academy of Sciences, has drawn praise from other researchers.

“The data is indeed exciting, and the effects are significant,” said Tyler Jacks, director of the Koch Institute for Integrative Cancer Research at the Massachusetts Institute of Technology, who was not involved in the study.

Research on mice

But Jacks noted that the research has been limited to mice, and disease in humans tends to be much more complex.

“That’s a commonly used preclinical model, but there are other examples when therapeutic effectiveness in such models has not translated well in real disease,” Jacks said. “We need to see what happens when the treatments are (used) in patients.”

The Stanford team said the “don’t eat me” CD47 signal has long been identified and is associated, in particular, with the treatment of leukemia. CD47 is found in healthy cells but tends to be expressed in higher levels in cancerous cells.

Lead authors Jens Volkmer, M.D. and Stephen Willingham, Ph.D, (right) look at samples of breast cancer tumors from mice under a microscope at Stanford University in Palo Alto, Calif., on Tuesday, March 27, 2012. They have been identifying the protein in cancer and discovering how to block the protein to get the immune system to eliminate the cancer cells. Photo: Liz Hafalia, The Chronicle

Limited side effects

The researchers were concerned that any treatment would single out normal cells as well as malignant ones. They discovered, however, that the antibody selected older, red blood cells, causing mild but temporary anemia and no other adverse side effects.

“That was the best moment. We found a way to utilize this antibody to treat (the cancer) without having major toxicity,” said Dr. Jens-Peter Volkmer, the study’s other lead author.

The Stanford team’s continuing research is being funded by a grant from the California Institute for Regenerative Medicine. The organization was created by Proposition 71, passed by voters in 2004 to support stem cell research.

SOURCE: www.sfgate.com

ฝึกสุนัขให้ “ดม”มะเร็ง

ความสามารถของสุนัขในการใช้จมูกดมกลิ่น “มะเร็ง” แล้วเตือนผู้เป็นเจ้าของได้ในขณะที่มะเร็งยังไม่แสดงอาการนั้น มีรายงานกันอย่างเป็นทางการในนิตยสารการแพทย์แลนเซท ย้อนหลังไปในเดือนเมษายน 2532 โน่น หลังจากนั้นก็มีรายงานตามมาอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่ง นพ.จอห์น เชิร์ช ชาวอังกฤษลงมือศึกษาเรื่องนี้อย่างเป็นงานเป็นการ แล้วเผยแพร่ผลการศึกษาออกมาเมื่อปี 2547 ยืนยันหลักการที่ว่า สุนัขมีความสามารถในการ “ดม” กลิ่นมะเร็งในกระเพาะปัสสาวะ พบได้ในระยะก่อตัวแรกๆ ด้วย

หลังจากนั้นมีการเผยแพร่ผลศึกษาหลายต่อหลายชิ้นที่ยืนยันในทำนองเดียวกัน แต่เพิ่มเติมมะเร็งอีกหลายชนิดเข้าไป นั่นคือ พวกมันสามารถดมกลิ่นมะเร็งปอด, และมะเร็งในช่องท้องได้อีกด้วย

พญ.แคลร์ เกสท์ ประมวลผลการศึกษาเหล่านั้นขึ้นมาแล้วพยายามสร้างความก้าวหน้าให้กับกรณีดังกล่าว ด้วยการริเริ่มโครงการที่เรียกว่า “สุนัขดมกลิ่นทางการแพทย์” หรือ “เมดิคอล ดีเทคชั่น ด็อกส์” ขึ้น เป้าหมายก็เพื่อฝึกสุนัขขึ้นมาให้มีความสามารถในการ “ดม” กลิ่นมะเร็งจาก “ลมหายใจ” ของคนเราเพื่อตรวจหาอาการมะเร็งตั้งแต่แรกเริ่มของผู้ป่วย ที่จะช่วยให้อัตราการรอดชีวิตหรือการหายขาดจากมะเร็งมีสูงมากขึ้น

และเชื่อว่ายังจะสามารถใช้ข้อมูลเหล่านี้เป็นพื้นฐานสำหรับการพัฒนา “จมูกอิเล็กทรอนิกส์” สำหรับตรวจหามะเร็งขั้นต้นจากลมหายใจต่อไปในอนาคต โดยโครงการศึกษาวิจัยดังกล่าวนี้ ได้รับทุนสนับสนุนจากมหาวิทยาลัยหลายแห่ง รวมทั้งกองทุนเพื่อการศึกษาวิจัยของกระทรวงสาธารณสุขอังกฤษอีกด้วย

ในเบื้องต้น สุนัขที่เข้าร่วมโครงการอย่างเช่น เจ้าโจบี สีดำสนิท ซึ่งเป็นสุนัขตัวแรกที่ถูกคัดเลือกเข้ามาอยู่ในโครงการนี้ หรือเดซี่ สุนัขของ พญ.เกสท์

เจ้าของโครงการเอง จะถูกฝึกให้ดมกลิ่นมะเร็งตัวอย่างจากหลอดเก็บกลิ่น เพื่อให้แสดงท่าทีว่าอากาศจากหลอดไหนที่เป็นอากาศที่มีกลิ่นของตัวอย่างมะเร็งอยู่ หลังจากนั้นจะมีการทดสอบดูว่าสุนัขที่ผ่านการฝึกนั้น มีความสามารถอยู่ในระดับที่เชื่อถือได้หรือไม่ ถ้าหากได้ผลเป็นที่น่าพอใจก็จะเริ่มการทดสอบในขั้นต่อไป โดยจะเป็นการทดสอบกับตัวอย่างมะเร็งจริงๆ จากโรงพยาบาลต่างๆ ในท้องถิ่น

นอกเหนือจากการทดสอบความเชื่อถือได้ ว่าสุนัขแต่ละตัวดมกลิ่นมะเร็งออกมาถูกต้องหรือไม่แล้ว ยังต้องพิจารณาดูในเชิงสถิติด้วยว่า พวกมันสามารถดมกลิ่นมะเร็งขั้นเริ่มต้นได้หรือไม่ และได้ดีแค่ไหน เนื่องจากตามสถิติแล้วอาการของโรคมะเร็งยิ่งตรวจสอบพบได้เร็วเท่าใดยิ่งมีโอกาสรอดชีวิตได้มากขึ้นเท่านั้น ทั้งนี้ สถิติล่าสุดของศูนย์มะเร็งแห่งสหราชอาณาจักร ระบุว่าในจำนวนผู้ป่วยเกือบ 50,000 ราย ที่ตรวจสอบพบว่าเป็นมะเร็งเต้านมก่อนในแต่ละปีในสหราชอาณาจักรนั้น มีผู้เสียชีวิตลงไม่ถึง 12,000 คน ดังนั้น การตรวจพบมะเร็งในระยะเริ่มต้นได้มากเท่าใด ยิ่งสามารถช่วยชีวิตของผู้คนได้มากนับเป็นพันๆ หรือหมื่นๆ คนได้เลยทีเดียว

ที่น่าสนใจก็คือระหว่างการฝึกตามโครงการนี้ เจ้าเดซี่ สามารถดมกลิ่นแล้วบอกเจ้าของโครงการคือ พญ.เกสท์ว่าพบมะเร็งในตัวเธอ เมื่อไปตรวจวิเคราะห์ในเวลาต่อมา ก็พบว่า พญ.เกสท์มีอาการมะเร็งทรวงอกในขั้นเริ่มต้นจริงๆ

ถือเป็นของขวัญทรงคุณค่าโดยไม่ได้คาดหมายของ พญ.เกสท์จากเจ้าเดซี่เลยทีเดียว

 

ที่มา : มติชนรายวัน 28 มีนาคม 2556

.

Related Article :

.

Daisy was being trained to detect prostate cancer when she “discovered” Dr Guest’s disease

Medical Detection Dogs train animals to ‘sniff out’ breast cancer

14 March 2013

A Buckinghamshire scientist whose dog apparently “sniffed out” her breast cancer is leading research to see if a breath test for its detection is possible.

Medical Detection Dogs chief executive Dr Claire Guest was training dogs to detect other cancers, when she said one of them “started to warn her”.

She was subsequently found to have an early stage breast tumour.

Now in remission, Dr Guest is training dogs to recognise the cancer from a breath sample, in the hope an electronic nose can be developed.

Medical Detection Dogs is a charity that works with researchers, NHS Trusts and universities to train specialist dogs to detect the odour of human disease.

The charity was started in 2004 after a letter from Dr John Church to medical journal The Lancet claimed dogs could detect bladder cancer.

Dr Guest said stories of dogs finding their owners’ cancer had been reported for a while.

“We started to wonder that if dogs were finding it by chance then perhaps we could actually train dogs to do this reliably,” said Dr Guest.

‘Specialist bi-sensor’

The charity started to work with dogs, and they can now pick out cancer samples from control samples, but research has been mainly limited to bladder and prostate cancer.

Dogs are now being taught to detect breast cancer from a breath tube, after an animal Dr Guest was training to detect other cancers started to warn her.

“I was a bit bemused as to what she was doing, but I was subsequently found to have a very early stage breast tumour,” she said.

“It was very deep and had my dog Daisy not warned me, I was told it could have been very serious and life-threatening because by the time I felt the lump it would have been very advanced.”

Now in remission, the scientist has joined forces with her surgeon and other cancer specialists to search for the clinical proof that breast cancer can be “sniffed out”.

In particular, they are looking to see if dogs can recognise it reliably from a breath test.

“There is a huge amount of potential for this work, not only in finding out where cancer is present but also in the development of an electronic nose in the future,” said Dr Guest.

“A dog is in fact a very, very specialist pattern recognition bi-sensor – but he has got a waggy tail.

“He can tell us when something is there and when it’s not and how quickly it disappears [when a sample is in contact with the air] and they can tell us how difficult it is to find.

“If we can find out how the dog is doing it then we can make machines in the future that could screen our breath and our urine for cancer volatiles.”

Early stage

This research is at a very early stage and the next step will be a clinical trial with samples from local hospitals.

“We need to find out how reliably dogs can indicate this and also if they can reliably indicate early grade and stage, because that would be the key for survival,” said Dr Guest.

Latest figures from Cancer Research UK show nearly 50,000 people are diagnosed with breast cancer each year in the UK and just under 12,000 die.

The hope is this research “has the potential to save thousands of lives”.

“All our work with cancer is incredibly exciting,” added Dr Guest.

“Everybody has a personal story [about cancer] and we know that anything that can assist in our fight against cancer is worthwhile, we know we can make a difference.”

SOURCE : bbc.co.uk

เตือนภัยสารเคมีในบ้านก่อมะเร็ง

สำนักงานสิ่งแวดล้อมยุโรป ประกาศเตือนให้ระวังสารรบกวนการทำงานของต่อมไร้ท่อ (EDCs) ที่พบได้ทั่วไปในอาหาร เภสัชภัณฑ์ และเครื่องสำอาง ส่งผลให้เกิดโรคร้ายนานาชนิด อาทิ มะเร็ง เบาหวาน โรคอ้วน หรือแม้แต่ภาวะเป็นหมันในเพศชาย

อีดีซีที่พบในโภคภัณฑ์ต่างๆ ยังส่งผลต่อฮอร์โมนเพศหญิง และก่อให้เกิดมะเร็งเต้านม ภาวะอสุจิไม่แข็งแรง โรคไทรอยด์ หรือแม้แต่ทำให้ปลาที่ได้รับสารเคมีชนิดนี้ในน้ำเน่าเสียเปลี่ยนเพศได้

นักวิทยาศาสตร์หลายคนเห็นตรงกันว่า การที่มนุษย์มีอัตราเป็นโรคเหล่านี้สูงขึ้น สืบเนื่องจากการใช้โภคภัณฑ์ที่มีอีดีซีแฝงอยู่อย่างแพร่หลาย แจ็กเกอลีน แมคเกลด ผู้อำนวยการบริหารสำนักงานสิ่งแวดล้อมยุโรป เปิดเผยว่า ผลงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ในช่วงไม่กี่สิบปีมานี้ชี้ชัดว่า อีดีซีส่งผลให้มนุษย์และสัตว์ป่าเกิดความผิดปกติทางร่างกายจริง

งานวิจัยระบุว่า มีหลักฐานสนับสนุนมากมายที่ยืนยันว่า การได้รับสารอีดีซีอยู่เป็นประจำอาจก่อให้เกิดความผิดปกติเกี่ยวกับต่อมไทรอยด์ ระบบภูมิคุ้มกันร่างกาย ระบบสืบพันธุ์ และระบบประสาทในสัตว์ ความผิดปกติเกี่ยวกับระบบต่างๆ ในสัตว์เหล่านี้ก็เกิดกับมนุษย์มากขึ้นเช่นกัน ทั้งคนและสัตว์อาจได้รับอีดีซีจากสิ่งแวดล้อม แหล่งน้ำ หรือผ่านห่วงโซ่อาหารซึ่งเป็นที่ที่สารเคมีชนิดนี้ก่อตัวขึ้น

การวิจัยหาผลกระทบของอีดีซีต่อมนุษย์จะยากกว่าสัตว์ เนื่องด้วยปัญหาเวลา ค่าใช้จ่าย และความยากในการวิจัย ฉะนั้นแล้วการศึกษาวิจัยสัตว์ป่าจนเห็นผลอาจเป็นสัญญาณเตือนล่วงหน้าให้มนุษย์ระวังตัวมากขึ้น.

ที่มา: ไทยโพสต์ 30 พฤษภาคม 2555

.

Related link:

Increase in cancers and fertility problems may be caused by householdchemicals and pharmaceuticals

Published: May 10, 2012 Last modified: May 10, 2012

Chemicals which disrupt the hormone system – also known as ‘endocrine disrupting chemicals’ (EDCs) – may be a contributing factor behind the significant increases in cancers, diabetes and obesity, falling fertility, and an increased number of neurological development problems in both humans and animals, according to a review of recent scientific literature commissioned by the European Environment Agency (EEA).

Chemicals which can potentially disrupt the endocrine system can be found in food, pharmaceuticals, pesticides, household products and cosmetics. In recent decades, there has been a significant growth in many human diseases and disorders including breast and prostate cancer, male infertility and diabetes. Many scientists think that this growth is connected to the rising levels of exposure to mixtures of some chemicals in widespread use.

“Scientific research gathered over the last few decades shows us that endocrine disruption is a real problem, with serious effects on wildlife, and possibly people”, EEA Executive Director Jacqueline McGlade said. “It would be prudent to take a precautionary approach to many of these chemicals until their effects are more fully understood.”

The Weybridge +15 (1996-2011) report on endocrine disruptors was launched at Brunel University outside London today. It is the result of an international workshop that evaluated the findings of the last 15 years of research. The report follows the 1996 Weybridge report and associated workshop, where the problem of EDCs was first comprehensively discussed by regulatory authorities and scientists together.

Reasons for scientific uncertainty

The report shows clearly that there is strong evidence of harm from EDCs in some wildlife species and in laboratory studies using rodent models for human health. However, the effects of EDCs on humans may be more difficult to demonstrate, due to the length, cost and methodological difficulties with these types of studies – so wildlife and animal studies may be seen in some cases as an early warning of the dangers.

In the last 10 years, risk assessment and regulatory frameworks for dealing with EDCs have been created and screening procedures have been developed to test chemicals for endocrine disrupting properties. There are still lots of factors that make the risk assessment process difficult. Chief amongst these is the fact that these chemicals can affect early development of, for example, the brain, reproductive, immune and metabolic systems in detrimental ways that are often invisible until several years or sometimes decades after exposure.

Scientific understanding is further complicated because mixtures of similarly acting EDCs in combination may contribute to an overall effect, whilst each of these chemicals alone may not cause harm. These factors make it hard for scientists to identify thresholds of exposure below which there are no effects.

However, there is a large body of evidence linking chemical exposure to thyroid, immune, reproductive and neurological problems in animals, and many of the same or similar diseases and disorders have been observed to be rising in human populations. Both animals and humans may be exposed to these chemicals in the environment, or via water or the food chain where the chemicals can build up.

Possible effects of endocrine disrupting chemicals

• The link between some diseases and EDCs is now accepted. For example, exposure to oestrogen or to oestrogenic EDCs is an accepted risk factor for breast cancer, endometriosis, fibroids and polycystic ovarian syndrome (PCOS) in women.
• Breast cancer rates are increasing in almost all industrialised countries. The majority of these cases are due to lifestyles and environmental exposures, rather than specific genetic factors.
• Some EDCs may also cause low quality semen.  Detailed reviews of current knowledge show clearly that human male reproductive problems are increasing in many countries. There are large regional differences in semen quality. In some European regions approximately 40% of men suffer from reduced fertility while in others it is less than 10%
• Laboratory studies show that the reproductive systems of a broad range of vertebrate species, for example polar bears and fish, and some invertebrate species such as some snails and oysters are susceptible to EDCs.
• Some studies have linked EDCs to thyroid disease. Thyroid cancer rates have increased by between 5 % (Switzerland) and 155 % (France), particularly in women, children and young adults.
• Several studies have also linked exposure to some EDCs with neurodevelopmental disorders such as autism, attention deficit disorder and diminished cognitive function in children. However, more work is needed in this area to confirm or refute theories involving the wider sphere of EDCs in modern commerce
• There is a trend towards the earlier onset of puberty in girls, which may be influenced by EDCs.
• Some persistent endocrine disrupting substances, such as DDT, TBT and PCBs – now banned or restricted in their use – have been shown to cause catastrophic declines in mollusc, seal and bird populations in some parts of the world as a result of their effects on reproduction. Scientists are concerned that many chemicals that are still in modern commerce also affect the human reproductive system.

Data from: www.eea.europa.eu